Η μουσική στην ανάπτυξη του.

H μουσική στην ανάπτυξη του.


Γνωρίζουμε όλοι λίγο πολύ το πόσο θετική είναι η κλασική μουσική στα μωρά-ειδικά ο Μόζαρτ.
Ξέρουμε όμως γιατί; Πώς επιδρά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου η δυνατή μουσική στους εφήβους και γιατί είναι αναγκαία;

Με το άρθρο αυτό, αποκαλύπτουμε ένα μικρό μέρος της στενής σχέσης της μουσικής και του ανθρωπίνου εγκεφάλου.


Το φαινόμενο Μόζαρτ.

Η μουσική και τα τραγούδια είναι τροφή. Είναι γνωστή πια η θεωρία του Αλφρέντ Τοματίς όσον αφορά την επιρροή της μουσικής του Μόζαρτ στην ανάπτυξη του εγκέφαλου των εμβρύων και των μωρών. Βοηθά και τα μικρά παιδιά αφού διεγείρει τον εγκέφαλο να μελετήσει, να δημιουργήσει, να κοιμηθεί…

Τα νεογέννητα δεν ακούν την μουσική όπως εμείς, τα αυτιά τους έχουν ακόμα υγρό. Χρειάζονται ησυχία και διέγερση, όπως χρειάζονται φαγητό, άλλαγμα…
Το καλύτερο είναι, την ώρα του φαγητού να είναι κλειστές οι ηλεκτρονικές συσκευές όπως το ράδιο και η τηλεόραση, τα κινητά και στο βάθος να παίζει λίγο Μόζαρτ.

http://en.wikipedia.org/wiki/Mozart_effect

Η μουσική επιδρά θετικά και στο μυϊκό μας σύστημα. Το υγρό στα αυτιά μας μάς βοηθά στην ισορροπία μας. Η μουσική επιδρά μέσω αυτού και μειώνει την ένταση στους μύες μας. Σε πολλές σκανδιναβικές χώρες πολλοί φυσιοθεραπευτές ξεκινούν τις συνεδρίες τους με μουσική και στην Ευρώπη όλο και πιο πολλοί γιατροί συνιστούν μια συμπληρωματική μουσικοθεραπεία στους ασθενείς τους.




Μαθαίνει μουσική/ Ακούει μουσική.

H μουσική είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που μπορούμε να χαρίσουμε στα παιδιά μας, το οποίο θα τους χρησιμεύσει σε όλη την διάρκεια της ζωής τους.
Ακούγοντας και παίζοντας μουσική, αναπτύσσονται τα εξής:

Συγκέντρωση.
Η μάθηση ενός μουσικού οργάνου, το βοηθάει να αναπτύξει την αυτοσυγκέντρωσή του αφού πρέπει να συγκεντρωθεί σε κάτι για χρονικό περιθώριο.

Χαλάρωση
Η μουσικοθεραπεία χρησιμοποιείται όλο και πιο πολύ ως «συμπληρωματική» σε περιπτώσεις άγχους. Μερικά είδη μουσικής χαλαρώνουν και κατεβάζουν τον καρδιακό παλμό και την πίεση.


Συντονισμός χεριού-ματιού.
Αναπτύσσουν σημαντικές λεπτές κινητικές δεξιότητες όπως όταν αθλούνται.

Υπομονή και επιμονή.
Για να μάθεις ένα μουσικό όργανο, απαιτείται η υπομονή. Αυτό το «εργαλείο» θα τους φανεί χρήσιμο στην μετέπειτα ζωή τους.

Αυτοπεποίθηση
Το να μαθαίνεις και να παίζεις ένα όργανο, η ενθάρρυνση του δασκάλου, η περηφάνια του γονιού, δημιουργούν αυτοπεποίθηση στο παιδί. Εξασκεί την
δυνατότητα έκφρασης και επικοινωνίας.

Μελέτες έδειξαν άμεση σχέση της μουσικής με θετικά αποτελέσματα με τα παρακάτω: Διάβασμα κειμένου και κατανόηση, ορθογραφία, μαθηματικά και κύριες νοητικές ικανότητες.(ομιλία, αντίληψη του χώρου κλπ)

Η σχολική ζωή.
Αρκετές μελέτες του American Association for the Advancement of Science, που βρίσκεται στο Brown University, ανέλυσαν την επίδραση της μουσικής στην μάθηση των νέων παιδιών. Τα αποτελέσματα ήταν ότι η μουσική επιδρά θετικά στο συναισθηματικό, κινητικό, νοητικό τομέα, διευκολύνει το διάβασμα και την κατανόηση των μαθηματικών και επιδρά θετικά σε μικρούς και μεγάλους. Μια άλλη μελέτη των University of Wisconsin και University of California δείχνουν ότι όταν τρίχρονα παιδιά κάνουν μαθήματα πιάνου για ένα εξάμηνο, ακόμα και πολύ αργότερα μετα τα μαθήματα μουσικής, έχουν αποτελέσματα 34% περισσότερο στα IQ tests από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας τους τα οποία έκαναν μαθήματα υπολογιστών.( Η μελέτη έγινε σε 789 παιδιά διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων)


Η υγεία
Η επίδραση της μουσικής στον εγκέφαλο και στο σώμα μελετάται συνέχεια και τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά. Η μουσική βοηθάει στην επούλωση μετά από εγχειρήσεις και λιγοστεύει τον πόνο.
Η μουσική βοηθά τα παιδιά με σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής. Βοηθά στο «ξεμπλοκάρισμα» συναισθηματικών προβλημάτων, και δίνει στα εσωστρεφή παιδιά μια νέα γλώσσα για να εκφραστούν.
Η μουσική διεγείρει το μυαλό, τα συναισθήματα και το σώμα ταυτόχρονα.
69 παιδιά με αυτισμό, σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής και επιληψία αφού εκτέθηκαν σε μουσική, έδειξαν σημαντικα μεγάλη πρόοδο κοινωνικά αλλά και στην αυτόσυγκέντρωσή τους.
Οι κρίσεις επιληψίας εξαφανίστηκαν εντελώς στο 79% των ασθενών.



Το 1957, Dr. Alfred Tomatis, ένας ειδικός Γάλλος «ωρυλά» άρχισε να πειραματίζεται με την μουσική και μικρούς ασθενείς που είχαν προβλήματα. Το 1965 εφηύρε το Ηλεκτρονικό αυτί που αφαιρούσε τις χαμηλές συχνότητες της μουσικής και έστελνε μηνύματα υψηλών συχνοτήτων μέσω του δεξιού αυτιού στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου. Μέχρι το 1980 υυπήρχαν 200 κέντρα ανά τον κόσμο (Υπάρχουν και στην Ελλάδα
http://www.soundtherapythess.gr/
http://www.thesoundtherapy.gr/html/body_knowledge_gr.html ). τα οποία δουλεύουν με αυτιστικά παιδιά, άτομα με δυσλεξία, άτομα με κρανιακά τραύματα…

Όλα τα είδη μουσικής είναι θεμιτά αρκεί να μην είναι πολύ δυνατά. Το αυτί είναι πολύ ευαίσθητο στους ήχους. (Αν πχ ακούγεται το ψυγείο στο δωμάτιο του παιδιού, μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στον κύκλο του ύπνου του. )



Τα είδη της μουσικής.

Από μελέτες, βγήκαν τα εξής συμπεράσματα.

Τα νανουρίσματα βοηθούν να αναπτυχθεί ο εγκέφαλος πιο γρήγορα όταν το έμβρυο είναι στην μήτρα.

Η Τζαζ και η μουσική New Age μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενείς με Alzheimer, να έχουν διαύγεια πνεύματος για μεγαλύτερα χρονικά περιθώρια.

Η Μπαρόκ μουσική (Μπαχ, Βιβάλντι) βοηθάει στα αρθριτικά. Οι ασθενείς είχαν ευχέρεια κινήσεων κατά την έκθεσή τους στην μουσική και για αρκετή χρονική περίοδο μετά.

Η ροκ μουσική αυξάνει τους παλμούς της καρδιάς ενώ η ορχηστρική New Age, τους κατεβάζει.

Οι φωνές μας βοηθούν στην επούλωση. Μελέτες έδειξαν ότι ασθενείς που τραγουδούσαν η μουρμούριζαν ένα σκοπό, χρειάστηκαν πολύ λιγότερα αναλγητικά φάρμακα μετά από εγχειρήσεις. Το μουρμουρητό βοηθά και στις ημικρανίες είτε προληπτικά, είτε για αποφυγή λήψης πολλών φαρμάκων.



Η αμυγδαλή



Η αμυγδαλή είναι ένα σημείο στον εγκέφαλό μας που επεξεργάζεται τις αναμνήσεις και τα συναισθήματα μας Η αμυγδαλή στέλνει «μηνύματα» στον υποθάλαμο για ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος, ελέγχει τα ρεφλέξ μας, τους μύες τους προσώπου μας. Είναι υπεύθυνη για την παραγωγή ορμονών όπως την ντοπαμίνη και την επινεφρίνη. Είναι υπεύθυνη και για την οσμή και την αντίληψη φερομόνων.
Μελέτες έδειξαν ότι σε περιπτώσεις αυτισμού, σχιζοφρένειας, αντικοινωνικότητας, διπολισμού, υπερκινητικότητας και άλλων ψυχιατρικών προβλημάτων, οι ασθενείς είχαν είτε μικρότερη αμυγδαλή, είτε μεγαλύτερη, είτε υπερδραστηριότητα του αριστερού/ δεξιού μέρους της αμυγδαλής. Επίσης, άλλες μελέτες έδειξαν ότι φωτογραφίες τρομαγμένων προσώπων ή άλλης φυλής διεγείρουν την αμυγδαλή.

Είχα διαβάσει κάποτε, ότι οι ρυθμικοί δυνατοί θόρυβοι διεγείρουν την αμυγδαλή και την βοηθούν να αναπτυχθεί στην εφηβεία, μειώνοντας έτσι σιγά σιγά τον παρορμητισμό στο άτομο, εδραιώνοντας την αίσθηση αυτοπροστασίας και των κινδύνων.
Ίσως γι΄αυτό στην εφηβεία η δυνατή μουσική είναι ευχάριστη (και απαραίτητη ίσως),ενώ σε μεγαλύτερες ηλικίες, είναι απλά ενοχλητική.
Μελέτες έδειξαν ότι η αμυγδαλή αντιδρά διαφορετικά σε μουσική συγχρονισμένη, με συγχορδίες κλπ… και διαφορετικά σε «άτακτη μουσική» χωρίς ρυθμό, και ελαφρώς δυσάρεστη.

Η Nathalie Gosselin έκανε ένα πείραμα.
Έδωσε 56 δείγματα μουσικής που εκφράζουν τα τέσσερα βασικά συναισθήματα (ευτυχία, φόβος, λύπη και ηρεμία) σε δυο γκρουπ ανθρώπων. Τα δείγματα παίχτηκαν σε 16 πρώην επιληπτικούς ασθενείς που είχαν κάνει εγχείρηση. Μερικοί είχαν το δεξί μέρος της αμυγδαλής ανέπαφο, άλλοι το αριστερό, άλλοι την είχαν αφαιρέσει τελείως.
Το άλλο γκρουπ ήταν μια ομάδα ανθρώπων χωρίς προβλήματα, και άκουσαν τα ίδια δείγματα.
Το παρακάτω δείχνει τα αποτελέσματα των δειγμάτων ευτυχίας και φόβου


Για την «χαρούμενη μουσική» τα αποτελέσματα των φυσιολογικών και των ανθρώπων χωρίς αμυγδαλή, είναι ίδια. Στην περίπτωση της «τρομακτικής μουσικής» όμως, τα αποτελέσματα αλλάζουν.
Η Gosselin και η ομάδα της πιστεύουν ότι η αμυγδαλή παίζει σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση τρομακτικής μουσικής, δηλαδή ενός ήχου που μιμείται τους ήχους που κάνουν οι άνθρωποι για να ειδοποιήσουν τον επικείμενο κίνδυνο.

Η βιομηχανία του σινεμά δεν θα ήταν η ίδια χωρίς τις μουσικές επενδύσεις. Οι δισκογραφίες είναι επιχειρήσεις με πολλά δις, ακριβώς γιατί στον πυρήνα τους, το καθαρό προϊόν-θεωρητικά- είναι η συγκίνηση και η εμπειρία συναισθημάτων. Αν και σε έναν κόσμο που τείνει να μην θέλει «να νιώσει» πλέον, το προϊόν αυτό αλλάζει, γίνεται πιο οπτικό, λιγότερο συναισθηματικό. Σημεία των καιρών ή αποτέλεσμα έρευνα αγοράς στους πιο «αναίσθητους» εφήβους;

Οι έφηβοι χρησιμοποιούν διαφορετικό μέρος του εγκεφάλου απ’ότι οι ενήλικες. (Sarah-Jayne Blakemore of the University College of London). Χρησιμοποιούν το πίσω μέρος του εγκεφάλου, εκεί που είναι τα ένστικτα και οι αντιδράσεις. (Ναι, εκεί που βρίσκεται η αμυγδαλή). Οι ενήλικες χρησιμοποιούν τον μετωπικό φλοιό του εγκεφάλου, το οποίο είναι υπεύθυνο για την λογική, τον σχεδιασμό, την συμπόνια και τις ενοχές.
Υπάρχει πλέον δηλαδή και επιστημονική, λογική εξήγηση στο γιατί οι έφηβοι επαναστατούν, είναι συναισθηματικοί και οξύθυμοι.

Μια θεωρία λέει ότι όταν «αποθηκεύονται» αναμνήσεις με βία από την τηλεόραση και τα λόγια που ντύνουν την μουσική, ο εγκέφαλος του εφήβου αντιλαμβάνεται τις εικόνες που φαντάζεται ή βλέπει ως πραγματικότητα.
Είτε αυτό είναι ραπ μουσική όπου όλες οι γυναίκες είναι για «χαστούκια», είτε λαϊκά άσματα με την γυναίκα να σέρνεται για έναν άντρα που δεν την θέλει.
Πού είναι η αλήθεια;
Ποια θεωρία θα αποδειχθεί ή θα καταρριφθεί στο μέλλον και τι θα ανακαλύψουμε ακόμα;

Για καλό και για κακό, αγοράστε λίγα CD του Μόζαρτ, και μυήστε τα παιδιά σας από μικρά να ακούν μουσική με ανώδυνους ή θετικούς στίχους, χορέψτε μαζί τους, μάθετε τους να κινούνται, βοηθήστε τα να μάθουν κάποιο όργανο (η κιθάρα θα φέρει ροκ / μπλουζ επιρροές, το πιάνο πιο τζαζ και φάνκι) ώστε να εκφράζονται, και όταν φτάσουν στην εφηβεία…αγοράστε ωτασπίδες.