Θηλασμός 1ο μέρος

Θέλω να θηλάσω.

“Οι φίλες μου με κατηγορούν ότι κακομαθαίνω το παιδί, ο παιδίατρος μου λέει ότι το συμπλήρωμα είναι εξίσου καλό αν δεν θέλω, από το μαιευτήριο μου δώσανε συμπληρώματα δωρεάν και έχω περιέργεια, η μανά μου μου λέει ότι δεν θα μου ξαναμιλήσει έτσι και του δώσω μπιμπερό και ο άντρας μου θέλει να συμμετάσχει και αυτός στο τάισμα. Δεν κοιμάμαι, ξυπνάω δυο φορές την νύχτα και δεν ξέρω τι να κάνω.”

Ο θηλασμός στις μέρες μας είναι όλο και πιο δύσκολος, διότι υπάρχει ελλιπής ενημέρωση.
Οι δυσκολίες είναι κυρίως πρακτικές.

Ο ύπνος.
Η Jean Liedloff υποστηρίζει ότι το καλύτερο για το παιδί, είναι να είναι συνέχεια και όσο γίνεται πιο πολύ σε επαφή με το σώμα των γονιών του, για να αναπτύξει στο φουλ τον αισθηματικό και πνευματικό του «χαρακτήρα». Ξέρω ότι οι περισσότερες μητέρες τρελαίνονται και μόνο στην ιδέα αλλά με ένα σλινγκ, θα προσέξετε ότι το μωρό κλαίει λιγότερο, είναι πιο ήρεμο, τρώει καλά, αφού είναι σε εμβρυακή στάση και κοντά στην μητέρα του, συμμετέχει στην ζωή της, αντί να είναι απομονωμένο κάπου μόνο του.
Η θεωρία του “attachment parenting” εξηγεί και γιατί είναι προτιμότερο το μωρό να κοιμάται στο κρεβάτι μας.

Έχει παρατηρηθεί μια μείωση του αιφνίδιου θανάτου στα μωρά που κοιμούνται με τους γονείς τους, αν και δεν έχει δοθεί ακόμα μια επιστημονική εξήγηση. Η φύση λειτουργεί με μυστηριώδης τρόπους.
«Μα θα το πλακώσω!» σκέφτεστε σίγουρα.



Η ακόμα «Θα το κακομάθω». Η αλήθεια είναι, ότι ο ύπνος της μη καπνίζουσας μητέρας αλλάζει και ενώ γίνεται βαθύς και ξεκουράζει, είναι ταυτόχρονα ελαφρύς, ξυπνάει με το παραμικρό πλάτιασμα του στόματος του παιδιού. (τουλάχιστον εγώ έτσι το βίωσα).

Κάτι που της επιτρέπει να σηκώσει την μπλούζα της και να το θηλάσει, χωρίς να φτάσει το παιδί να κλαίει και να μάθει έτσι ότι πρέπει να φωνάζει και να χτυπιέται για να έρθει κάποιος.

Οι ανάγκες του καλύπτονται αμέσως και χτίζεται έτσι μια σχέση εμπιστοσύνης, ανεκτίμητη.

Χώρια η ξεκούραση της μητέρας, που έτσι μαθαίνει να σέβεται τα ωράρια του παιδιού (κοιμάται όποτε αυτό κοιμάται) και εκπαιδεύεται στην μητρότητα.

Γιατί κακά τα ψέματα, λίγες γεννιούνται έτοιμες. Το ένστικτο καλλιεργείται και όταν η μητέρα είναι συγκεντρωμένη στο παιδί, αναγνωρίζει όλο και πιο εύκολα τι χρειάζεται το παιδί από κείνη.
Ένα μωρό δεν μπορεί να κακομάθει από αγάπη. Ειδικά όταν είναι μωρό.

Το να αφήσεις ένα παιδί να κλάψει έως ότου κοιμηθεί, ισοδυναμεί στην αίσθηση εγκατάλειψης και απελπισμένης παράδοσης, που σου φέρνει έναν λυτρωτικό ύπνο.



Ανήμπορο το μικρό να ξεφύγει την δυστυχία του, αποκοιμιέται έχοντας μάθει ένα πολύ σκληρό μάθημα το οποίο μένει στην μνήμη των κύτταρών του.
Τι διαφορετική εικόνα έχει το γαλήνιο μωρό που αποκοιμιέται στο στήθος.
Τα μωρά αν ήταν φτιαγμένα να είναι μόνα τους, θα μπορούσαν να φάνε και να περπατήσουν από την γέννηση τους.


Φυσικά, αν η ιδέα του να βάλετε το παιδί στο κρεβάτι σας τρομάζει, βάλτε τουλάχιστον την κούνια του κολλητά με το κρεβάτι σας.

Οσο λιγότερες κινήσεις κάνετε τόσο πιο ξεκούραστη θα είστε και τόσο πιο εύκολος θα σας φανεί ο θηλασμός.
Κοιμηθείτε όταν κοιμάται και κείνο, είτε είναι μεσημέρι, πρωί ή βράδυ. Μπείτε εσείς στον ρυθμό του και όχι το αντίστροφο.

Αφήστε το μωρό να σας «εκπαιδεύσει» και επωφεληθείτε σ’ αυτές τις στιγμές που περνάνε πολύ γρήγορα.



Πηγές: Three in a bed Deborah Jackson.
http://www.continuum-concept.org/index.html
http://www.marchofdimes.com/pnhec/298_1061.asp
http://www.askdrsears.com/html/2/T020100.asp
https://www.who.int/topics/breastfeeding/en/
http://www.babymilkaction.org/pages/boycott.html


(όπως το έγραψα για το fe-mail.gr)

.