Θηλασμός 2ο

Δεν έχω γάλα.

Όλες σχεδόν οι γυναίκες έχουν αρκετό γάλα αν δεν παρέμβουν στην λεπτή ισορροπία του θηλασμού. Έτσι λένε οι έρευνες, έτσι λέει ο σύνδεσμος θηλασμού, έτσι λέει η λογική και η Φύση, αν της δώσουμε μια ευκαιρία.

Και αυτό σημαίνει, η μητέρα να προστατέψει την διαδικασία του θηλασμού, από οποιαδήποτε παρέμβαση και να αρνηθεί πχ να δοθεί μπουκάλι στο μωρό, ακόμα και στο μαιευτήριο. Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας είναι σαφής όσον αφορά τον κανονισμό και την διακίνηση συμπληρώματος και όμως πολλά μαιευτήρια μοιράζουν και προωθούν σαν απαραίτητες, τις βρεφικές τροφές και τα συμπληρώματα. Ενώ είναι απαραίτητες μόνο αν η μητέρα έχει κάποιο οργανικό πρόβλημα και το μωρό δεν μπορεί να σιτιστεί. Και η αναλογία είναι 1 προς ούτε κι εγώ ξέρω πλέον πόσες χιλιάδες.
Ο λόγος που δεν πρέπει να διαταραχθεί ο θηλασμός είναι γιατί τις πρώτες 40 μέρες, είναι ότι μαθαίνει το παιδί να θηλάζει (δεν γεννιούνται όλα έτοιμα, με «ταλέντο»),
μαθαίνει η μητέρα να τα παρατάει όλα για να τρέξει κοντά του, εκπαιδεύεται,
και ρυθμίζεται η παραγωγή γάλακτος.
Στον ένα, ενάμιση μήνα περίπου, το παιδί αναπτύσσεται απότομα και αυτό έχει σαν συνέπεια, να πεινάει, να μην του φτάνει το γάλα του στήθους. Και εκεί μες τον πανικό τους, οι μαμάδες δίνουν συμπληρώματα, ενώ φτάνει να αφήσεις το παιδί μια μέρα να πιπιλάει και ας κλαίει.

Είναι ο μηχανισμός της φύσης να δοθεί εντολή στον εγκέφαλο (με όλο αυτό το πιπίλισμα και το κλάμα) ότι η παραγωγή πρέπει να αλλάξει, αλλάζουμε ταχύτητα και παράγουμε άλλο γάλα, πιο κατάλληλο για αυτήν την φάση της ανάπτυξης του. Αυτό θα συμβεί πολλές φορές στην διάρκεια του θηλασμού
Ζήτηση και προσφορά.
Απλό δεν είναι;

Κάποτε είχαμε τις μαμάδες μας και τις γιαγιάδες να μας δίνουν πολύτιμες γνώσεις και συμβουλές. Σήμερα είναι πιο δύσκολο. Υπάρχουν παιδίατροι που στοχεύουν στα «δώρα» των γαλακτοβιομηχανιών, και παιδίατροι ενημερωμένοι και με συνείδηση.
Το ξεσκαρτάρισμα για σωστή πληροφόρηση είναι δύσκολο.
Όμως η φύση υπήρξε πάντα πιο έξυπνη και σοφή από τον άνθρωπο.
Και τίποτα δεν είναι φυσικότερο από τον θηλασμό.

Οπότε μαμάδες, αν θέλετε να θηλάσετε, μην μασάτε και μην ακούτε κανέναν.
Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας λέει ότι το παιδί, καλό είναι να θηλάσει τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Διαβάστε για το μποϊκοτάρισμα της Νεστλέ, για το πότε προτείνεται η κατανάλωση συμπληρωμάτων. Μην υποκύπτετε σε πιέσεις, σε μόδες. Θυμηθείτε ότι μόλις το μωρό σας καταναλώσει το παραμικρό, σταματά η ζήτηση και μειώνεται η παραγωγή του γάλακτος αντί να αυξηθεί ή να «μεταλλαχθεί.»

Αν θέλετε να θηλάσετε, υπάρχει τρόπος ακόμα και όταν επιστρέψετε στην δουλειά.
Θέλει μόνο λίγο οργάνωση.
Αφού ταΐσετε το μωρό σας (και μόνο τότε, όχι πριν γιατί το γάλα στην αρχή είναι διαφορετικό, ξεδιψάει το παιδί, ενώ μετά είναι πιο θρεπτικό) βγάλτε το γάλα που απομένει είτε με το χέρι, είτε με θήλαστρο και φυλάξτε το σε ειδικά μπουκαλάκια στην κατάψυξη. Κρατάνε εκεί αρκετό καιρό. Μην τρομάξετε αν δείτε ότι βγάζετε ελάχιστη ποσότητα. Συμπληρώστε στο επόμενο γεύμα, σ αυτήν την περίπτωση.

Όταν μαζέψετε αρκετά μπουκαλάκια, δώστε οδηγίες σε όποιον φυλάει το μωρό, να ξεπαγώσει (όχι να ζεστάνει) το γάλα όταν πλησιάσει η ώρα του ταΐσματος.
Το γάλα λογικά θα έχει διαχωριστεί και θα δίνει την αίσθηση δυο διαφορετικών υγρών μέσα στο μπουκάλι.
Εσείς από την πλευρά σας, όταν πλησιάσει η ώρα του ταΐσματος, κλειστείτε στο μπάνιο του γραφείου, και βγάλτε το γάλα σας σε ένα μπουκαλάκι το οποίο θα φυλάξετε στο ψυγείο.
Όταν επιστρέψετε το βράδυ, θα έχετε φέρει μαζί σας το αυριανό του γεύμα. Ακούγεται μπελαλίδικο αλλά είναι θέμα συνήθειας και καλής οργάνωσης και κυρίως θέλησης.

«Εγώ δεν θέλω να θηλάσω» μου πέταξε κάποτε μια φίλη σε μια παρέα.
«Και θεωρώ απαράδεκτο αυτές που είναι συνέχεια με το βυζί απ’ έξω»

«Δεν θέλω να θηλάσω γιατί θα χαλάσει το στήθος μου και γιατί δεν θέλω να κόψω το κάπνισμα. Ούτε να ξυπνάω κάθε δυο ώρες για να το ταΐσω.»

«Θέλω να συμμετάσχω στο τάισμα του μωρού και θέλω την γυναίκα μου τα βράδια» άκουσα κάποιον να λέει κάποτε.

Δεν απάντησα.
Ένα μωρό αλλάζει τις ισορροπίες και τους ανθρώπους σε ένα ζευγάρι.

Σε κάποιους από μας είναι ξεκάθαρο από την αρχή, άλλοι το καταλαβαίνουν στην πορεία, είναι κάτι που δεν αποφεύγεται.

Εγώ πχ το κατάλαβα στην πορεία, νόμιζα ότι η ζωή μας δεν θα άλλαζε καθόλου ή πολύ λίγο.

Ένας σύζυγος μπορεί να κάνει το καλύτερο για το παιδί του με το να στηρίξει την μητέρα σ’ αυτήν την δύσκολη περίοδο, και να μην νιώθει αποκομμένος, το παιδί χρειάζεται την μητέρα του περισσότερο από ότι χρειάζεται εκείνος την γυναίκα του.

Η καθεμία από μας παίρνει τις αποφάσεις της βασιζόμενες σ’ αυτά που ξέρει, και στο πόσο είναι διατεθειμένη να δώσει από τον εαυτό της. Τα όρια της καθεμίας μας είναι διαφορετικά. Το άρθρο αυτό δεν γράφεται για να πείσει όσες δεν θέλουν να θηλάσουν, αλλά για να ενημερώσει αυτές που θέλουν και να τις βάλει σε ένα μονοπάτι όπου θα τους είναι πιο εύκολο.

(όπως το έγραψα για το fe-mail)