Babywearing

Το Babywearing είναι η πρακτική του να «φοράς» το μωρό σου, πολύ κοντά στο σώμα σου.

Απλό δεν ακούγεται; Το κάναμε όλες. Γιατί του έδωσαν ονομασία λοιπόν;

Γιατί είναι μια πρακτική που χάνεται, μια πρακτική που κρύβει πολύ σοφία και είναι πολύτιμο βοήθημα στην ανάπτυξη και στην μελλοντική σχέση με τα παιδιά μας.

Σε όλα τα μέρη του κόσμου, σε όλες τις κοινωνίες, για χρόνια, οι μητέρες ενστικτωδώς έδεναν τα παιδιά πάνω τους και δούλευαν στα χωράφια ή στο σπίτι. Σε πολλές χώρες του κόσμου, ακόμα και σήμερα, το να «φοράει» κανείς το μωρό του είναι όχι μόνο συνηθισμένο αλλά και απαραίτητο. Η γνώση αυτής της μεθόδου περνούσε από γενιά σε γενιά.

Δεν πρόκειται για καινοτομία. Πολύ πριν εφευρεθούν τα καρότσια, το babywearing ήταν πολύ συνηθισμένο.

Δυστυχώς, μέρος αυτής της "γνώσης" χάθηκε με την εισαγωγή των καροτσιών στη ζωή μας, αλλά όχι εντελώς. Με την εισαγωγή των «πάρκων», τις περπατούρες, τους βρεφικούς σταθμούς και τις ανάγκες να επιστρέψουμε στη δουλειά όλο και πιο νωρίς, το παιδι είναι πιο πολύ μόνο του σήμερα, όσο δεν ήταν πότε σε όλη την ιστορία της Ανθρωπότητας. Το γεγονός ότι το μωρό πάει στο δικό του κρεβάτι πολύ γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι είναι έτοιμο όπως καταμαρτυρά το κλάμα του, όλα συμβάλουν στην αποξένωση και στην απελπισία του μωρού ότι είναι μόνο του σε έναν εχθρικό κόσμο. Χάνονται πολύτιμες ώρες και στιγμές επαφής που θα συμβάλλανε στην ανάπτυξή του, όπως θα δείξουμε παραπέρα.

Στο σύγχρονο δυτικό κόσμο, μετά από κάποιες έρευνες, εδώ και κάποια χρόνια, οι γονείς ανακαλύπτουν και πάλι το babywearing, λαμβάνοντας υπόψη τους τόσο το μητρικό ένστικτο όσο και τις σύγχρονες ιατρικές απόψεις, και αρχίζουν και πάλι να “φορούν” τα μωρά τους, κάτι που είναι φυσικό, απλό, εύκολο και ευχάριστο.

Γιατί όμως;

«Γιατί να φορέσω το μωρό μου σαν τις μαϊμούδες;» μου είπε κάποτε μια «μοντέρνα» μαμά.

Ένας λόγος είναι ότι όταν φοράμε το μωρό μας, εκείνο νιώθει την αγκαλιά μας, είναι ψηλά, είναι στο κέντρο της δράσης (αλλά όχι το κέντρο της προσοχής!), νιώθει την καρδιά μας να χτυπάει, νιώθει τη ζέστη του κορμιού μας και την κίνησή μας όπως περπατάμε. Καθώς το φιλάμε, το κρατάμε, μας βλέπει να μιλάμε, του προσφέρουμε ένα καταπληκτικό περιβάλλον που ευνοεί την ψυχοσωματική του ανάπτυξη. Όσο εκείνο είναι άνετο και σφαλές στην αγκαλιά μας, για μας είναι πιο ελαφρύ και μπορούμε να έχουμε τα χέρια μας ελεύθερα!

Παίρνει ερεθίσματα και εμπειρίες πολύτιμες για την ανάπτυξη του.

Έρευνες και μαρτυρίες λένε ότι:

• Τα μωρά κλαίνε λιγότερο όταν τα «φοράμε». Έρευνες έδειξαν ότι τα μωρά που οι γονείς τους τα φοράνε κλαίνε (κατά μέσο όρο) 43% λιγότερο συνολικά και 54% λιγότερο τις απογευματινές-βραδινές ώρες.

• Ευνοείται η νοητική τους ανάπτυξη. Τα μωρά περνούν περισσότερο χρόνο σε κατάσταση «ήσυχης εγρήγορσης» όταν τα φοράμε, δηλαδή την ιδανική κατάσταση για μάθηση. Οι αισθήσεις τους ερεθίζονται με τον καλύτερο τρόπο. Τα μωρά απ' την αγκαλιά βλέπουν τον κόσμο όπως τον βλέπουμε κι εμείς, και όχι το ταβάνι πάνω απ' την κούνια ή τα γόνατα των μεγάλων, το καρότσι. Και αυτά τα ερεθίσματα ευνοούν την πνευματική τους ανάπτυξη.
• Ευνοείται η συναισθηματική τους ανάπτυξη. Τα μωρά μπορούν άμεσα να αναπτύξουν μια αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης όταν τα φοράμε.
• Ευνοείται η σωματική τους ανάπτυξη. Τα μωρά "βρίσκουν το ρυθμό τους" πολύ γρηγορότερα όταν τα φοράμε, καταφέρνουν να προσαρμοστούν ευκολότερα στη ζωή "έξω απ' τη μήτρα"!
• Το παιδί πιο νιώθει άνετα όταν περνάει αρκετό χρόνο με άλλους ανθρώπους (π.χ. νταντά, γιαγιά, κλπ.). Έχοντας συνηθίσει να βρίσκεται σε μάρσιπο ή σλινγκ, το μωρό έχει περισσότερες πιθανότητες να νιώθει οικεία και άνετα ακόμα κι αν το "φοράει" κάποιος άλλος απ' τη μαμά του.

Έρευνες σε πρόωρα μωράκια έδειξαν ότι όταν οι μαμάδες τους τα "φοράνε", παίρνουν περισσότερο βάρος από μωράκια που δεν απολαμβάνουν αυτή τη "ζεστασιά".

Βοηθούνται πολύ οι περιπτώσεις παλινδρόμησης: τα μωρά μπορούν να είναι σε όρθια θέση (και να θηλάζουν σε όρθια θέση) ελαχιστοποιώντας έτσι το πρόβλημα, βοηθώντας πάρα πολύ σε περίπτωση κολικών, κλπ.

Γονείς διδύμων ή δύο παιδιών μπορούν να τα θηλάσουν πολύ πιο εύκολα.

Τα παιδιά με αναπηρία ή νοητική υστέρηση ωφελούνται ιδιαίτερα.

Τα παιδιά με νοητική αναπηρία ή στέρηση απαιτούν πολύ χρόνο και χρήματά στην προσπάθεια να τους προσφερθούν τα ιδιαίτερα ερεθίσματα που έχουν ανάγκη.

Με το baby wearing το παιδί ακούει ό,τι ακούμε, βλέπει ό,τι βλέπουμε, κινείται όπως κινούμαστε, γιατί βλέπει συνεχώς το πρόσωπό μας, είναι κοντά στα μάτια μας, στα αυτιά μας, στο στόμα μας, κοντά μας. Το παιδί είναι σε συνεχή φυσική επαφή με τον κόσμο μας.

Η μητέρα και ο πατέρας επωφελούνται και αυτοί πολύ.

• Μπορούν να κάνουν δουλειές, (μαγείρεμα, να ασχοληθούν με τον κήπο, ακόμα και να χορέψουν ) ενώ ταυτόχρονα ηρεμεί το μωρό και του προσφέρει ερεθίσματα για μάθηση.
• Μπορεί να θηλάσει με ελεύθερα χέρια ενώ μιλάει στο τηλέφωνο ή ψωνίζει (αν και προτιμάται η οπτική επαφή στον θηλασμό)
• Μπορεί να έχουν το μωρό κοντά και ευχαριστημένο ενώ παίζουν με το μεγαλύτερο παιδί τους.
• Η μητέρα ή ο πατέρας μπορεί να πάει με το μωρό της όπου δεν πάει καρότσι )-ειδικά στην Αθηνά με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα-, σε σκάλες, στους στενούς διαδρόμους του supermarket, στα χιόνια, σε έκθεση στο μουσείο, στην παραλία...
• Φορώντας το μωρό, ο γονιός έχει τον πιο υπέροχο τρόπο να "συνδεθεί" μαζί του και να του προσφέρει τα ερεθίσματα που χρειάζεται, χωρίς την ανάγκη λεκτικής επικοινωνίας. Αυτό βοηθάει πολύ τις μαμάδες που έχουν επιλόχεια κατάθλιψη και τους μπαμπάδες που λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι.
• Οι εργαζόμενες μητέρες που λείπουν αρκετές ώρες απ' το σπίτι, έχουν την ευκαιρία να δώσουν στο παιδί τους την αγκαλιά που ζητά όταν επιστρέφουν, εύκολα και άνετα για πιο πολύ ώρα από το να το αγκαλιάσουν για λίγο και μετά να πάνε να ετοιμάσουν το φαγητό, πχ.

Γονείς με κινητικά προβλήματα μπορούν επίσης να βρουν μια σημαντική βοήθεια. Αν χρησιμοποιούν αναπηρική πολυθρόνα, ή βρίσκονται σε μια κατάσταση που τους εμποδίζει (προσωρινά ή μόνιμα) από το να περπατήσουν, μπορούν να έχουν το μωράκι τους αγκαλιά, ξεκούραστα και άνετα, και τα χέρια τους ελεύθερα για την κίνησή τους.

Η συνεχής επαφή με το μωρό έχει μόνο οφέλη.

Τότε γιατί δεν το κάνουμε πιο συχνά;

Υπάρχει η γενική αντίληψη ότι το μωρό κακομαθαίνει με τις αγκαλιές.

Είναι αδύνατο να "κακομάθεις" ένα μωρό, γιατί ο μόνος τρόπος που ξέρει να επικοινωνήσει τις ανάγκες του, είναι το κλάμα, ειδικά όταν η μητέρα δεν έχει προσέξει τα σημάδια. Η ανάγκη για επαφή και ασφάλεια είναι πολύ μεγάλη ειδικά τον πρώτο χρόνο της ζωής τους.

Έρευνες έδειξαν ότι όσο λιγότερο κλαίει ένα μωρό κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής του, τόσο λιγότερο θα κλαίει και αργότερα! Τα μωρά που περνούν αρκετές ώρες της ημέρας κοντά στο στήθος της μητέρας τους, νιώθουν ευτυχία και πληρότητα και κλαίνε λιγότερο συνολικά κατά 43% και τη νύχτα κατά 54%.

Σε κοινωνίες όπου το να φοράς το μωρό σου είναι το συνηθισμένο (και τα μωρά περνούν σχεδόν το σύνολο της ημέρας σε κάποιο μάρσιππο αγκαλιάς), έρευνες έδειξαν ότι τα μωρά κλαίνε λιγότερο από ότι σε κοινωνίες όπου το babywearing δεν συνηθίζεται.

Και είναι λογικό, ποιος δεν θα ήταν ευτυχισμένος αν ήταν συνέχεια με τον άνθρωπο που λατρεύει και δεν ήταν κάπου στο περιθώριο της δράσης;

Τα μωρά που περνούν αρκετό χρόνο με τους γονείς τους, γίνονται πιο ανεξάρτητα σε μικρότερη ηλικία. Αναπτύσσουν γρήγορα μια αίσθηση ασφάλειας και εμπιστοσύνης, μια σημαντική αυτοπεποίθηση και είναι πιθανότερο να αναπτύξουν πιο σύντομα και σταθερά δεσμούς με τους ανθρώπους που τα «φοράνε».

Είναι έτσι πρόθυμα να κάνουν με σιγουριά τα πρώτα τους βήματα όταν έρθει η ώρα.

«Εντάξει, αλλά γιατί όχι το κλασσικό μάρσιπο;» με ρωτά μια φίλη. «Εγώ δεν θηλάζω, όποτε ποιος άλλος λόγος να προτιμήσω το σλινγκ;»

Η μια απάντηση είναι η πρακτικότητα. Η δεύτερη, ότι δεν είναι εκτεθειμένο αλλά προστατευμένο σε στάση που θυμίζει την μήτρα. Το παιδί είναι κουλουριασμένο, ακριβώς όπως το «σπίτι» που είχε 9 μήνες.

Αλλά ο κύριος λόγος προτίμησης ενός σλινγκ από μάρσιπο είναι ότι τα μωρά πριν τους έξι μήνες δεν έχουν αναπτύξει τους μύες τους, και δεν μπορούν να κάτσουν από μόνα τους, το κάτω άκρο της σπονδυλικής τους στήλης δεν είναι έτοιμο να δεχτεί την πίεση. Τα μάρσιπο, τα βάζουν σε μια αφύσικη στάση με όλο το βάρος να πέφτει στην ουρά τους.

Τα σλινγκ μιμούνται τις στάσεις της αγκαλιάς και είναι πιο «φιλικά» προς το μωρό.

από την Στέλλα με την επιμέλεια της Lili

Σ.Σ
Και για το καλοκάιρι, μια καλή λύση ειναι το καθισματάκι.
(σε μεγαλύτερο παιδί που μπορεί να κάθεται)


Αν αποφασίσετε να διαλέξετε ένα σλινγκ ή ένα
baby wrap, να σας δείξουν οι ειδικοί, ωστε να μην υποστεί πίεση το κεφαλάκι του μωρού σε ατυχής
σταση όπως έτυχε σε μένα.
Μια πολύ καλή και προθυμη συμβολάτορας έιναι η
Στέλλα η οποία έγραψε το μεγαλύτερο μέρος αυτόυ του άρθρου και την οποία μπορείτε να βρείτε στο www.babywearing.gr ή στο
(www.asterakislings.blogspot.com)

6 EASY DIRECTIONS ON HOW TO WEAR YOUR BABY 1) Hold the Babysling as shown by the rings with the adjustment strap hanging in front and pillow pad in back. Place arm through Babysling.

2) Pass the Babysling over your head with the pillow pad resting on your opposite shoulder.

3) Open the sling to create a pouch to slide your baby into. Always make sure there is fabric between you and the baby.

4) Lift baby into sling between the two padded rails. (See various positions.) To adjust: Simply pull tail through rings for a snug fit. Always leave a minimum of 6” of the tail hanging through the rings. The fabric can be cinched up to the beginning of the rail batting. For a custom fit: One side rail can be adjusted tighter than the other by pulling more fabric through the ring buckle.

5) To Breastfeed: The cradle hold is the best breastfeeding position for a baby with your free arm to keep baby close to the breast. For privacy pull the sling fabric up over baby. 6) To Remove: At any age a baby can fall asleep in the Babysling. You can continue to wear baby during nap or you can lay baby down. After slipping yourself out of the Babysling you can leave baby nestled with the sling as a cover. Πηγές : www.Babywearing.gr www.askdrSears.com Hunziker, U. A. and Barr, R, G. (1986). Increased carrying reduces infant crying: a randomized controlled trial. Pediatrics, 77, 641-8 Barr, R. G. (1990). The Early Crying Paradox: A Modest Proposal. Human Nature, 1, 355-389 Lee, K. (1994). The crying pattern of Korean infants and related factors. Developmental Medicine and Child Neurology, 36, 601-7. LeVine, R.A., LeVine, S., Dixon, S., Richman, A., Leiderman, P.H., Keefer, C. and Brazelton, T.B. (1994). Child Care and Culture: Lessons from Africa. Cambridge: Cambridge University Press. Anisfeld, E., Casper, V., Nozyce, M. and Cunningham, N. (1990). Does infant carrying promote attachment? An experimental study of the effects of increased physical contact on the development of attachment. Child Development, 61, 1617-1627 Whiting, J. W. M. (1981). Environmental constraints on infant care practices. In R. H. Munroe, R. L. Munroe & B. B. Whiting (Eds.), Handbook of cross-cultural human development, New York: Garland STPM Press. Pharmasoft Publishing (2005). Babywearing: The benefits and beauty of this ancient tradition. Maria Blois, MD